Camcı İsrafil

Terörle mücadelede sonuca götürecek bir hikâye biliyorum.

Biz zamanlar çok akıllı Yahudi bir cam tüccarı varmış.

Akıllı olduğu kadar da vicdansızmış.

Vicdansız olduğunu herkes bilirmiş ama O, bunu hep reddedermiş.

Bulunduğu bölgede hiç sevilmezmiş ama arkası kuvvetli olduğu için herkese meydan okurmuş.

Akıllı ve vicdansız cam tüccarı İsrafil’in en önemli özelliği, cam kırdırtmakmış.

Bunu, çok profesyonelce yapıyormuş.

Kendi elini bulaştırmadan, tuttuğu adamların, adamlarının, adamlarının, adamları camları kırıyormuş.

Yöre halkı ve yöneticileri camı kıran adamları suçluyor, çözümün onlarla mücadele etmekten ve cam kırma işinden vazgeçirmekten geçeceğini düşünüyormuş.

Cam kıranlar da genelde o yöre halkından olduğu için de bu konu yörede bazı mahalle ve köylerin birbirlerine düşmesine sebep oluyormuş.

Çaresiz kalan halk, bir gün yaşadığı bir şok sonrası cam kıranlarla uğraşmanın çözüm getirmeyeceği kanaatine varmış.

Yapılan uzun istihbaratlar sonrası işin başının camcı İsrafil olduğunu tespit etmişler.

Foyası meydana çıkan camcı, önceleri yavuz hırsız gibi üste çıkmaya çalışsa da bir bütün olan halk ve o yörenin yöneticileri O’nu alt etmeyi başarmış.

Ondan sonra bir daha o çevrede hiç cam kırılmamış. Sadece acil durumlarda camcı lazım olur diye yörenin yöneticileri tarafından yetiştirilip çalıştırılanlar dışında hiç camcı da kalmamış.

Halk mutlu mesut bir yaşam sürmüş.

Pardon bu hikâyedeki kötü adamın mesleği cam ticareti değildi.

Adındaki “f” harfi de fazladan yazıldı.