Bizim oralı bir abla İzmir, İstanbul sosyetesi ile haşır neşir olmaya başladıktan bir süre sonra konuşmasını değiştirmiş. “Dökülyo” yerine “Dökülüyor”, “Süpüryon” yerine de “Süpürüyorum” der olmuş. “Ayol bizim evin önünde bir dut ağacı var, yaprakları sonbaharda durmadan dökülüyor. Ben süpürüyorum, onlar dökülüyor. Yine süpürüyorum, yine dökülüyor. Tekrar süpürüyorum, bir ‘ÖZGER’ geliyor tekrar dökülüyor” lafı baya meşhurdur…

Atatürk’ün arkasına sığınan, Adnan Menderes’in mazlumluğundan sadece belli dönemlerde siyasi pay çıkaranların, bu ablamızdan ne farkı var?
Bir belediyemiz, vidanjörün üstüne koskocaman, “TC …. Belediyesi” yazdırıp malum mahallelerde dolaştırırken, aynı belediyenin bir üst mahallede dolanan cenaze otosunda “TC” ibaresi bulunmuyor.
Yıllardır zeytinyağı çalışmaları yürüten bir başka belediyemiz, ayçiçek yağı hediyeli kampanyalar yapıyor.

Maden tesislerine engel olduğu için zeytin ağacını koruyan yasaya meydan okuyan siyasetçimiz, bir süre sonra on numara zeytin dostu kesiliyor.
Dedesinin o partinin en eski delegesi olduğunu anlatarak partiye olan bağının genlerine işlediğini söyleyen vatandaşı, bir süre sonra tam zıttı partide rozet taktırırken görmek çok normal bir durum oldu. Oğlu-kızı işe girecek ya da ihale kapacak ya..
Yıllarca bir misyona hizmet eden ve hala o misyondan aldığı güçle kamuoyunda bir bilen olarak dolananların, tersi misyona hizmet etmesine şaşırmıyorsunuz. “Benim siyasi dostlarım oğlumun düğün kasetinin içidir” açıklaması şaşırmamanız için en önemli neden olarak önünüze sürülüyor.
İçki içmeyi haram olarak adlandıran, 5 vakit camiden çıkmayan, fakat kişisel çıkarları için toplumun olan her şeyi satanlar; sadece başkalarını kandırdığını sanıyor.
Haktan, imandan, hukuktan bahsedenler, mensubu oldukları oluşuma finans sağlayanların kusurunu örtmede ‘gece’ gibi oluyor.
Yapacak bir şey yok.
Toplum dökülüyor.
Yöneticiler dökülüyor.
Ne kadar süpürürseniz süpürün;
Kahrolası o ÖZGER yine geliyor.