Demokrasi Şehidimiz Adnan Menderes’i, idam edilişinin 50. yılında rahmet ve minnetle anıyorum. Ruhu şad, mekânı cennet olsun.

Her ne kadar o dönemde sahip çıkamadığımız için memleket olarak kendimizle gururlanamasak da, onun demokrasi adına verdiği mücadeleyi her geçen yıl daha iyi kavrıyor ve hemşehrileri olarak onunla gurur duyuyoruz.

Bu durum yayın organlarının izlediği politikalardan kaynaklanıyor. Eğer o dönemde de bugünkü kadar demokrasi vurgusu yapılsaydı ve Menderes’in uygulamalarının doğruluğu anlatılsaydı, eminim bizim memleketimiz de evladına sahip çıkardı.

Erzurumluların ve daha birçok ilde yaşayan halkın o dönem Aydın’dan bir hamle beklediği konularına falan girmeyeceğim. Çünkü niyetim, o dönemi yargılamak ve sorgulamak değil. Bu vesile ile demokrasi açısından günümüzdeki gelişmeleri değerlendirmek istiyorum.

Bana göre Çine çok demokrat bir memleket ve burada demokrasi var. Maalesef, “Menderes’ten (nehir) bu tarafa kanun benim” anlayışı üslup ve tarz değiştirmiş olsa da, hala devam ediyor. O yüzden ben Çine’deki demokrasiyi, “Ahtapot Demokrasisi” olarak tanımlıyorum. Yani gövdesi bir yerde, kolları her yerde olan bir demokrasi anlayışına sahibiz.

Bütün kollar gövdeye hizmet ediyor. Her partide yönetim noktasında bir adamları, her kurumda idareci noktasında bir kolları bulunuyor. Kolların adları ve ideolojileri farklı olsa da, misyonları değişmiyor, “Gövdeye güç, sahile göç vermek!”
Bu durumda bakıyorsunuz ki, ilçede söz sahibi olan yönetici vasfındaki insanların birçoğu kâhya olmuş, halka da ırgat muamelesi yapılıyor. Son dönemlerde ikinci bir ahtapotumuz mu oldu ne anlamış değilim, birden kâhyalar arası çekişme, tartışma ve polemikler türedi. Hayra çıkar inşallah.

Neticede önünde, “Ahtapot” kelimesi de olsa bir “Demokrasiye” sahibiz.

Farkının ne olduğunu ortaya koyacağım çok küçük bir örnek mi istiyorsunuz;

Bizimkisinde Trafik Kanunu azami, Çevre Kanunu asgari seviyede uygulanıyor.