Bu anne-baba tutumunda çocuğa gereğinden çok özen gösterilir. Her türlü kararı çocuk yerine anne-baba alır. Geç kavuşulan, aşırı istenilen, tek çocuk, tek erkek veya kız çocuk gibi çocuklar genellikle abartılmış sevginin odak noktası olurlar. Bu tip anne-babalar çocuklarını el bebek gül bebek büyütürler. Adeta kucaktan yere indirmezler. Genellikle bu tür çocuklar erken konuşup geç yürürler. Aile tarafından çocuğun her çağrısına cevap verilir. Aşırı koruyucu anne-babalar çocuklarının üzerlerine titrerler. Çocuğa zarar gelebilecek ortamlardan kaçınırlar. Ağlamasın, üşümesin, terlemesin, hasta olmasın, yorulup incinmesin, mikrop kapmasın diye anne-babalar ellerinden gelen tüm gayreti gösterir. Çocuk adeta bir cam fanus içinde büyütülür. Çocuğun gelişimine göre davranmasına fırsat verilmez.

Aşırı koruyucu anne-baba, çocuğuyla öyle bütünleşir ki onun büyüdüğünü ve olgunlaşabildiğini asla kabul etmek istemez. Aşırı koruyucu anne-baba, çocuğun kendini tanımasını ve yapabileceklerini fark etmesini engeller. Aşırı koruyucu anne-baba tutumuyla yetiştirilen çocuklarda bağımlı kişilik vardır. Dış denetim çok fazladır. Çocuk kendi başına karar vermede güçlükler yaşar. Bu tutum çocuğun bireyselleşme çabasını engellemektedir. Aşırı koruyucu anne-babalar ergenlik çağında bulunan çocuklarının bile kıyafetini seçmek isterler. Çocuğa evde, seçim konusunda pek söz hakkı verilmez.

Aşırı koruyucu anne-babalar çocuklarına derin duygusal bağla bağlanırlar. Anne-baba çocukları için sebepsiz yere aşırı kaygı içindedir. Bu kaygı da onları çocuklarını aşırı korumaya yönlendirir. Çocuğu mutlu edemeyeceklerini düşündükleri için hep endişelidirler. Çocuğa karşı boğucu şefkat gösterirler. Aşırı koruyucu anne-baba tutumunda çocuğa doğal yaşam hakkı verilmez. Onu ilgilendiren kararlar da yaşı kaç olursa olsun fikri sorulmaz. Çocuğa ve onun problemlerine karşı objektif davranılmaz. Çocuğun yanlışları anne-baba tarafından görülmek istenmez, olanlar ise bertaraf edilmeye çalışılır. Anne-baba çocuğa yaptırmak istedikleri bir davranış için duygu sömürüsü metodu ve şiddetli şefkat yöntemi kullanırlar. Aşırı bağımlı bir çocuk kendine ait bir kişilik yapısı geliştirmekte zorlanır.

 Aşırı koruyucu anne-baba tutumuyla büyütülen çocuklar hayata ve sosyal yaşama gereğince hazırlanamazlar. Hayattan edinmeleri gereken deneyimleri edinmeden hayatla karşı karşıya kaldıklarında uyum sağlamakta güçlük çekmektedirler. Ailenin sıcak kucağından ayrılmak istemezler. Aileden ayrılmak bu tür çocuklar için oldukça acıdır. Atılım ve başarma gücünden, kendilerini kabul ettirme istek ve yeteneğinden yoksundurlar. İçlerindeki cevher kolay kolay su yüzüne çıkmaz. Çoğunlukla başarısız ve mutsuz olurlar.