Güven verici, destekleyici anne-baba tutumunda çocuklara karşı hoşgörü ve destekleme vardır. Anne-baba çocuğunu her yönüyle kabul edip destekler. Çocuklarına karşı sevgi doludurlar. Çocuğun ilgilerini, yeteneklerini göz önünde tutarak, yeteneklerini gerçekleştirebileceği ortamlar hazırlarlar.

Anne-baba birbirlerine ve çocuğa olan duygularında açık davranır. Aile içinde güven ve şeffaflık vardır. Problemlerle nasıl baş edebileceğini birlikte araştıran, huzurlu bir aile ortamı vardır. Anne-babalar çocuklarına karşı hoşgörülüdürler, onları desteklerler, çocuklarıyla ilgili kararlar alırken seçenekler sunarlar, çocuğun seçtiği davranıştan ders almasına izin verirler. Böyle bir ailede, evde ve toplumdaki kuralların sınırları bellidir. Çocuk neyi nerede yapacağını veya yapmayacağını bilir.

Anne-baba evde uygulanacak kuralları çocuklarıyla birlikte belirler ve bu kurallara herkes uyar. Anne-baba çocuğa davranışlarıyla iyi bir rol modeldir. Anne-baba çocuklarından görmek istemedikleri davranışı kendileri de yapmak istemez. Çocuk belirli sınırlar içinde özgürdür. Anne-baba çocuğa şiddet ve duygusal yaptırım gücü yerine, anlatarak ikna etme yöntemini kullanırlar. Eğer aile ortamı çocuğa kendi benliğini, duygu ve düşüncelerini anlatma özgürlüğü veriyorsa çocuk sağlıklı biçimde olgunlaşır.

 Güven verici, destekleyici anne-baba tutumuyla yetişen bir çocuk, kendine ve çevresine saygılı, sınırları bilen, yaratıcı, aktif, etkin, girişken, yaratıcı ilişkiler kurabilen, kendine karşı fikirlere saygı duyan, kendi inandıklarını sonuna kadar savunabilen, atılgan, fikirlerini serbestçe söyleyebilen ve kendine ait fikirleri doğrultusunda hareket eden, kişilik ve davranışları açısından dengeli, sorumluluk duyguları gelişmiş, kurallara ve otoriteye karşı körü körüne bağlı olmayan, hoşgörülü, açık fikirli, anlaşılır, toplumsal ve uyumlu  birey olarak yetişir. Böyle özelliklere sahip olan çocuğu kim istemez ki ?

Şimdiye kadar anlatmaya çalıştığım anne-baba tutumları içinde en sağlıklı ve başarılı olanı “Güven verici, Destekleyici Anne-Baba Tutumu’dur. Ancak bu anne-baba tutumu ile bedensel, zihinsel ve ruhsal açıdan sağlıklı bireyler yetişebilir.