Çine’nin Akdam Mahallesi’nde yaşayan 42 kadının bir çok ortak yönü bulunuyor. Akdamlı kadınların en ortak yönü ise hastalıkları. Mahalledeki kadınların neredeyse tamamı romatizma hastalığından şikayetçi.

Eski yıllarda olduğu gibi çok çalışmayan kadınlar, alışkanlıkları gereği güne erken kalkarak başlıyor. İneklerini sağıp, tavuklarını yemledikten sonra, ev işlerini de erken saatlerde bitiren kadınlar guruplar halinde her gün bir evde toplanıyor. Gündüz toplanılan evde yarım kalan sohbetler akşamları bir başka evde toplanılarak tamamlanıyor. Şehirde yaşayan kadınlar gibi altın günü, para günü gibi çeşitli sebeplere gerek duymadan her gün bir araya gelen Akdamlı kadınlar, hem sohbet ediyor hem de çocukları ya da torunları için çeyizlik oyalar örüyor.

EVLATLARINI ÖZLÜYORLAR

Klasik dedikoduların yanı sıra sohbetlerin büyük bölümünü uzaktaki evlatlar ve onlarla yapılan konuşmalar oluşturuyor.

İki oğlu bir kızı olduğunu söyleyen Münevver Gündüz, “Oğlumun biri Hollanda’da diğeri de İstanbul’da çalışıyor. Kızım da Kahraman Mahallesine gelin gitti. En sık kızımı görüyorum. Keşke sürekli yanımızda olsalardı. Her ne kadar sık sık telefonlarla konuşsak ve iyi haberlerini alsak da özlüyoruz” diyor. 4 çocuk anası Cemile Akşit de bütün çocuklarının dışarıda olmasından yakınıyor.

ROMATİZMAYLA YAŞAMAYA ALIŞTILAR

Eski yıllarda ovaya göçtükleri için işlerinin çok olduğunu anlatan kadınlar son yıllarda sadece zeytinden zeytine iş olduğunu ve işsizlikten sıkıldıklarını belirtiyor.

Neredeyse bütün kadınların romatizma olduğu mahallede, bu hastalığın sebebi de merak edilmiyor. Kadınlar, romatizma olmalarını “Gençlikte dağlarda ve tarlalarda çok çalışan vücutlarının bir şekilde hesap sorması” olarak tanımlıyor. Dayanılmaz ağrıların ise alışkanlık yaptığını savunuyorlar. Geleceklerinden çok umutlu olmayan kadınlar romatizmalarının da, evlat hasretinin de ömürlerinin sonuna kadar süreceğinden emin olduklarını söylüyor. (ARİF ALİ UYGUÇ)